พราณลุม เป็นพรานเฒ่าอายุเยอะมากแล้วแต่ก็ยังเป็นพรานที่เจนป่าอยู่ คนรุ่นเดียวกับแกต่างก็เลิกเป็นพรานไปหมดแล้ว แต่แกก็ยังใช้ชีวิตเป็นพรานป่าเก็บของป่ามาขายในเมืองบ้าง ล่าสัตว์มาขายบ้าง นำทางให้นักท่องเที่ยวบ้าง ถึงอายุจะเยอะ แกก็เป็นพรานที่มีคาถาอาคม ไม่ว่าจะเข้าป่าถิ่นไหนแกจึงไม่กลัว เพราะความที่เป็นคนมีวิชาติดตัว
มีอยู่ครั้งหนึ่งแกแบกปืนเข้าป่าไป 2 วัน แล้วก็ยังไม่ได้สัตว์สักตัวจึงทำให้แกหงุดหงิดมาก แกจึงตัดสินใจไปที่โป่งโพง ที่ซึ่งชาวบ้านล่ำลือกันว่าผีดุ ไม่มีใครกล้าเข้าไปล่าสัตว์ที่นั่น แกความหงุดหงิดที่เข้าป่ามา 2 วัน แล้วยังไม่ได้สัตว์สักตัว พรานลุมจึงเดินทางไปที่โป่งโพง กว่าจะไปถึงก็ดึกสงัดมาก พรานลุมขึ้นไปนั่งคอยดักยิงสัตว์อยู่บนต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง รออยู่เป็นนานก็ไม่มีตัวอะไรผ่านมาเลย แกจึงตะโกนออกมาด้วยความหัวเสียว่า “ สัตว์มันหายไปไหนกันหมดวะ รึผีป่ามันจะเอาไปกินหมด ไม่เหลือไว้ให้กูล่าบ้างเลย! ”
หลังจากตะโกนออกไปได้พักเดียวก็ปรากฏความเคลื่อนไหวขึ้นที่พื้นป่าด้านล่างทันที พรานลุมรีบเงียบเสียงเพ่งดูว่าเป็นตัวอะไร แกมองว่าเป็นสมเสร็จ สัตว์ซึ่งถือว่าเป็นตัวอัปมงคลของพรานทั้งหลาย
เนื่องจากเป็นสัตว์ที่รวมลักษณะของสัตว์หลายอย่างไว้ในตัวเดียวกันไม่มีลักษณะเฉพาะเป็นของตัวเอง พรานรุ่นเก่าเล่าต่อกันมาว่า ถ้ายิงไปโดนส่วนไหนของสมเสร็จมันจะร้องเป็นเสียงของสัตว์ชนิดนั้น พรานลุมยิ่งโมโหใหญ่ เมื่อเห็นว่าเป็นตัวอะไรเพราะนี่มันตัวอัปมงคลสำหรับพราน ยิ่งหาสัตว์ไม่ได้อยู่ยังมีตัวอัปมงคลโผล่ออกมาอีก ด้วยความโมโหพรานลุมจึงยิงปืนไปที่สมเสร็จตัวนั้น ปรากฏว่ามันมีเสียงร้องออกมาเป็นเสียงหมู พรานลุมจึงชะงักไปแล้ว แกบอกว่างงด้วย คิดว่าเคยแต่ฟังพรานคนอื่นเล่าให้ฟัง เพิ่งได้เจอกับตัวเองวันนี้เองที่เขาว่ายิงโดนส่วนของสัตว์ชนิดไหนมันจะร้องเป็นเสียงของสัตว์ชนิดนั้น แต่สมเสร็จตัวนั้นก็ยังไม่ตายมันพยายามหนีออกจากที่ตรงนั้น พรานลุมก็พูดว่า “ไอ้นี่มันหนังเหนียวแฮะ เอาไปอีกนัดละกัน” แล้วยิงซ้ำไปอีกหนึ่งนัด "ปัง!" คราวนี้มันร้องเป็นเสียงช้างดังลั่นป่า แต่มันก็ยังไม่ตายยังพยายามเดินเข้าป่าไปให้พ้นจากที่ตรงนั้น พรานลุมตอนนั้นตะลึงที่ได้ยินเสียงสัตว์ถึงสองชนิดจากสัตว์ตัวเดียว แกกลับโกรธที่เสียกระสุนไปถึง 2 นัด แต่สัตว์สมเสร็จตัวนี้ก็ยังไม่ตาย แกเล่นยิงซ้ำไปอีกทีเป็นนัดที่สาม กะให้ตาย แต่คราวนี้แกถึงกับช็อก แกบอกว่ากระสุนถูกตัวสมเสร็จแต่เสียงที่แกได้ยินคราวหลังสุดนี้ ก่อนที่สมเสร็จจะหนีหายเข้าไปในป่ากลับเป็นเสียงคนร้องอย่างเจ็บปวด “โอยยย อ้ากกกก ยิงข้าทำไม!” เสียงร้องแบบที่คนโกรธ ในเวลาดึกสงัดเ สักไม่กี่นาทีต้นไม้ที่แกนั่งอยู่มันโยกไหวอย่างแรงเหมือนมีคนมาเขย่าทั้งที่ไม่มีลมเลยสักนิดเดียว
ตกใจ! คิดว่าโดนแล้ว แกรีบท่องมนต์คาถาอาคมที่นึกได้ทันทีแต่ต้นไม้ที่แกนั่งอยู่กลับยิ่งโยกไหวแรงขึ้น ทั้งที่ต้นอื่นก็ยังไม่เห็นไหวก็อยู่เหมือนเดิม พรานลุมแกจึงใช้วิธีสุดท้ายคือ ขอขมาต่อเจ้าป่าเจ้าเขา ณ ที่แห่งนั้น ต้นไม้จึงที่แกนั่งอยู่จึงหยุดไหว พรานลุมกลัวมาก แต่แกบอก"กลัวขนาดไหน แกก็ยังไม่ขาดสติไม่ยอมหนีลงจากต้นไม้เด็ดขาด" เพราะถ้าลงจากต้นไม้ก็ยังไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไรอีก ถ้าลงไปตายแน่ แกยอมทนนั่งอยู่บนต้นไม้ใหญ่ต้นนั้นยันสว่าง แล้วรีบออกป่ากลับบ้านทันที เมื่อกลับมาบ้านแกจับไข้หัวโกร๋นผมหลุดร่วงไม่เข้าป่านอนซมอยู่กับบ้านถึง 2 อาทิตย์
ลองหัดไปเที่ยวป่า เขาใหญ่ เขาเขียว ฯลฯ นอนกางเต๊น สุขกับธรรมชาติ
ถ้าคุณเจออะไรผิดปกติตอนเที่ยวป่า คุณจะทำอย่างไรล่ะ
ผมเจอบ่อยนะ
ตอบลบ