ห้องอาถรรพณ์

"เสี่ยเท้ง" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากห้องพักในโรงนวด

เขาลือกันมานานแล้วครับ ว่าย่านถนนรัชดาฯ น่ะผีดุอย่าบอกใครเชียว ถึงขนาดยกให้เลยว่าเป็นชุมทางผีดุที่สุดในกรุงเทพฯ สมัยก่อนว่าซูเปอร์ไฮเวย์ หรือเปลี่ยนเป็นวิภาวดีฯ น่ะ เคยครองแชมป์ย่านผีดุในอดีตก็ต้องมาตกกระป๋องไปซะแล้ว

ย่านรัชดาภิเษกนี่แหละที่กลายเป็นแชมป์เรื่องผีดุสุดขีด เล่นงานเอาผู้คนที่โดนหลอกหลอนถึงกับขนหัวลุกตั้งมานับไม่ถ้วน!

เรื่องผีสาวสองนางที่ชอบเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งหน้าวัดเสมียนนารี แล้วสำแดงเดชเล่นงานจนคนขับแท็กซี่หวิดจะจับไข้หัวโกร๋นไปตามๆ กันเมื่อถึงปลายทาง ก็มักจะขึ้นรถแถวริมถนนรัชดาฯ นี่แหละ

บ้างก็ว่าสองสาวโดนรถชนตายที่นั่นเอง แต่บางเสียงก็บอกว่าเธอไปเดินเล่นบนทางรถไฟ คราวถึงฆาตเลยไม่ได้ยินทั้งเสียงหวูดเตือนภัย ไม่เห็นทั้งแสงไฟสว่างจ้า โดนทับร่างแหลกเหลว แขนขาขาดกระเด็นอย่างน่าอเนจอนาถที่สุด

มีคนอ้างว่าเคยเห็นปีศาจของเธอคลานงุ่มง่ามอยู่บนทางรถไฟตอนกลางคืน...เล่นเอาร้องตะโกนโหวกโหวยเป็นเจ๊กตื่นไฟไปตามๆ กัน

ถนนรัชดาภิเษกนี่ เชื่อกันว่าเป็นชุมทางผีดุยาวเหยียดไปตลอดสายก็ว่าได้นะครับ!



คิดดูละกัน ขนาดไปถึงแถวหน้าศาลอาญา ก็ยังมีโค้งมรณะ ฉายา "โค้ง 100 ศพ" ไว้เขย่าขวัญคนขับรถ ไม่ว่าจะแหกโค้งหลุดโค้ง เผ่นพรวดขึ้นไปบนเกาะก็มี เหาะเหินข้ามเกาะไปชนโครมครามกับคนอื่น แหลกลาญไปตามๆ กัน ขนาดบางครั้งไฟลุกท่วมทั้งสองคันน่าสยดสยองพองขนที่สุด

ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตครับ แบบนี้น่ะ!

เชื่อกันว่าเป็นอิทธิฤทธิ์ปีศาจ วิญญาณตายซับตายซ้อน ทนทุกข์ทรมาน เจ็บปวดแสนสาหัสก่อนชีวิตออกจากร่าง ภูตผีทั้งหลายแหล่จึงสิงสู่อยู่ที่นั่น ไม่ยอมร่อนเร่เป็นสัมภเวสีผีไม่มีศาล แถมไม่ยอมไปผุดไปเกิดอีกต่างหาก

จู่ๆ ยังมีต้นโพธิ์ผุดโผล่ขึ้นมากลางเกาะแถวโค้งมรณะราวสิบกว่าปีได้แล้วมั้ง? เชื่อว่าเป็นแหล่งรวมวิญญาณมาสิงสู่อยู่ที่นั่นแหละ อื้อซ่าเชียวละคุณเอ๋ย

อ๊ะ! ถึงคนเราทั่วๆ ไปจะกลัวผีก็จริงอยู่ แต่ถ้าเชื่อว่ามีผีอยู่จริงๆ แถมอยู่ตามต้นไม้ใหญ่ๆ อย่างต้นโพธิ์ ต้นไทร จะมีลูกช้างลูกม้าทั้งหลายแหล่ ตกค่ำก็พากันไปจุดธูปขอหวยตัวเด็ดๆ เอามาทุ่มแทงกันให้จั๋งหนับ ชนิดงวดเดียวรวยไปเลย...แน่ะ!

คนมาขอหวยตั้งเยอะแยะ ยังไงๆ ก็ต้องมีคนถูกเข้าจนได้ละครับ ก็เล่นแทงทั้งบนทั้งล่าง แถมกลับอีกต่างหาก เช่นแทง 65 ก็ต้องแทง 56 อีกด้วย...เผื่อเหนียว! ว่างั้น

ประเภทหวยออกแล้วบ่นพึมเป็นหมีกินผึ้งว่า แหม! แทงล่างไปออกบน หรือแทง 35 ดันไปออก 53 น่ะ รับรองว่าจะไม่ได้ยินจากปากนักเลงหวยประเภทตัวจริงเสียงจริงหรือระดับ "แฟนพันธุ์แท้" อย่างเด็ดขาด

อ๋อ! เรื่องขนหัวลุกน่ะผมประสบมาหยกๆ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง!

คืนนั้น พรรคพวกผมมีเจ้าเลี๊ยบกับเจ้าอู๋นัดเจอกันที่สถานบริการชื่อดัง...ชั้นล่างเป็นผับเป็นเลานจ์ คาราโอเกะพร้อม ขึ้นลิฟต์ไปชั้น 2 เป็นอาบ อบ นวด นางงามตู้กระจกแต่งตัวแต่งหน้าฉูดฉาด คนเชียร์แขกระดับเหยี่ยวถลาลมคอยกล่อมแขกที่นั่งเป็น "ป๋าเฉย" ให้เรียกร้องหนูเบอร์นั้นเบอร์นี้ไปขึ้นห้องซะโดยไว

พอไปถึงชั้น 3 บรรยากาศเปลี่ยนเป็นสาวสวยไซด์ไลน์ ไม่มีการนั่งตู้ แต่นั่งโซฟาหัวเราะต่อกระซิกกัน หลายๆ คนก็ไปนั่งโต๊ะเสี่ยโต๊ะป๋าเรียบร้อย มาม่าซังปราดเข้ามาต้อนรับ...เราต้องการซดเบียร์แกล้มไส้กรอกรวมมิตรอุ่นเครื่องไว้ก่อน

ปักหลักคุยกันที่โต๊ะหลังวงดนตรี ตรงข้ามประตูห้องสต๊อกที่น้องหนูเสร็จงานแต่ละรอบลงมาพักผ่อน เติมปากเติมแก้ม...เดินเข้าเดินออกกันแทบไม่หยุดหย่อน

มาม่าซัง 2-3 คนรู้จักพวกเราดี แต่นานๆ ก็อดแวะมาทักทายไม่ได้...เรียกน้องเฟี๊ยตมาคุยไหมคะ? หรือจะเรียกน้องโฟล์กมาด้วย? เจ้าเลี๊ยบกันเจ้าอู๋โบกมือห้ามไว้ก่อน พวกมันกำลังคุยกันเรื่องผีในโรงนวดหน้าตาเฉย...หัวใจวายก็มี ผูกคอตายก็มี กินยาตายที่ห้องพักแต่มาโผล่ที่โรงนวดเฉยเลย!

ฟังแล้วเยือกเย็นหัวใจบอกไม่ถูก ผมมองไปทางด้านหน้าที่มีแขกหนาตา ทั้งไทย, ญี่ปุ่นและแขกจริงๆ เห็นมาม่าซังพาน้องหนูสองคนมาประเคนที่โต๊ะแขก (จริงๆ) น้องหนูในชุดสีฟ้า หุ่นระหงเดินอกกระเพื่อมๆ ตามหลัง แวะเคาน์เตอร์แคชเชียร์ ผ่านโต๊ะแถวกลางมาที่ห้อง สต๊อก...เธอคงเพิ่งทำงานรอบนี้เสร็จหยกๆ พอถึงก็เลี้ยวขวาผลุบไปเข้าทันที

นรกเป็นพยาน! สาวสวยนั่นเดินผ่านประตูเข้าไปดื้อๆ โดยไม่ต้องผลักให้เสียเวลา เหมือนตัวเองเป็นอากาศธาตุยังงั้นแหละครับ!

ผมนั่งตัวแข็งทื่อ ขนหัวคงจะลุกตั้ง สะบัดหน้างุนงง...จะว่าเมาก็ไม่ใช่เพราะเพิ่งดื่มเบียร์ไปแค่ 2 แก้ว! อาจจะประสาทหลอนไปเองก็ได้....พอดีเจ้าเลี๊ยบถอนใจยาวเหยียด

"วันก่อนอั๊วมากับไอ้หลง เชื่อไหมวะ? จู่ๆ ก็เห็นสาวสวยในชุดสีฟ้าเดินผ่าเข้าไปในห้องสต๊อก เล่นเอากลัวแทบตาย เล่าให้ไอ้หลงฟังมันกลับบอกว่าอั๊วตาฝาดน่ะ! เออ...คงจะจริงของมันแฮะ! แต่ทำไมอั๊วนั่งรอดูตั้งเกือบสองชั่วโมงก็ไม่เห็นแม่คนนั้นโผล่ออกมาซักที!"

เด็กเสิร์ฟมารินเบียร์แก้วใหม่ ผมกระดกวูบ ตั้งใจจะคอยดูเหมือนกัน...ให้ตายดับไปเถอะ! ตั้งชั่วโมงกว่าๆ มีสาวสวยเดินเข้าออกนับไม่ถ้วน แต่ไม่เห็นผู้หญิงในชุดสีฟ้านั่นโผล่ออกมาอีกเลย! ไม่ใช่ผีหลอกสดๆ แล้วจะเป็นอะไรล่ะครับ?

จาก คอลัมน์ "ขนหัวลุก" 29 ตุลาคม พ.ศ. 2550