สมัยก่อน แม่น้ำปิงแถว อ.บรรพตพิสัย จ.นครสวรรค์ มีความกว้างมาก และจะมีเกาะอยู่กลางน้ำ ผู้คนส่วนมาก ประกอบอาชีพทางค้าขายริมแม่น้ำเพราะสมัยก่อนความเจริญการขนส่งอยู่ทางน้ำมาก เนื่องจากความเจริญไม่มากนัก บางทีในบางครั้งพวกเราเป็นเด็กมักชอบมาเล่นที่บริเวณริมแม่น้ำ
มักเห็นหลายสิ่งหลายอย่างลอยมาลำน้ำ บางทีเป็นศพลอยน้ำมาส่วนมากที่เห็นถ้าเป็นผู้หญิงส่วนมากจะนอนหงาย ผู้ชายจะนอนคว่ำ ลอยอืดขึ้นมาส่งกลิ่นเน่าเหม็นคุ้งเชียว เมื่อลอยผ่านมา ที่บรรพต ก็ต้องเป็นหน้าที่ของตำรวจ ที่จะลากนำร่างอันไร้วิญญานมาฝังไว้ที่บริเวณท้ายเกาะกลางแม่น้ำ หลายต่อหลายศพมีมาช้านานแล้วจนเป็นที่เลื่องลือถึงความน่ากลัว และบางทีกลางคืนจะได้ยินเสียงร้องโหยหวลดังมาจากเกาะสร้างความหวาดกลัวให้กับชาวบ้านที่อยู่ริมฝั่งแม่น้ำทั้งสองด้าน
หลวงปู่อ่ำ ธมฺมกาโม เทศนาเรื่องผีนางตานี
“หลวงปู่อ่ำ ธมฺมกาโม” หรือ “พระครูสันติวรญาณ” เป็นพระมหาเถระผู้ใหญ่ที่พุทธศาสนิกชนทั่วไปกราบไหว้ยกย่องนับถือในวัตรปฏิบัติและปฏิปทา รวมทั้งการเทศนาสอนธรรมกัมมัฏฐาน ด้วยคำเทศนาหรือบทธรรมของท่าน ส่วนใหญ่จะเน้นในเรื่องหลักปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์ภัยในชีวิตประจำวัน
หลวงปู่อ่ำ เป็นพระสายวัดป่าที่เน้นเรื่องการปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐานเป็นด้านหลัก และเป็นศิษย์รุ่นกลางของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต บูรพาจารย์สายปฏิบัติวิปัสสนาชื่อดัง
ปัจจุบัน หลวงปู่อ่ำ สิริอายุ 80 พรรษา 41 (เมื่อปี พ.ศ.2550) ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดสันติวรญาณ ต.วังศาล อ.วังโป่ง จ.เพชรบูรณ์
หลวงปู่อ่ำ เป็นพระสายวัดป่าที่เน้นเรื่องการปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐานเป็นด้านหลัก และเป็นศิษย์รุ่นกลางของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต บูรพาจารย์สายปฏิบัติวิปัสสนาชื่อดัง
ปัจจุบัน หลวงปู่อ่ำ สิริอายุ 80 พรรษา 41 (เมื่อปี พ.ศ.2550) ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดสันติวรญาณ ต.วังศาล อ.วังโป่ง จ.เพชรบูรณ์
ผีลักซ่อน
Labels:
เรื่องผี
"แพรว" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากสนามเด็กเล่น
โบราณท่านห้ามว่า ไม่ให้เล่นซ่อนหากันตอนพลบค่ำ เพราะผีจะมาลักเอาตัวไปซ่อนจริงๆ
ดิฉันมีเรื่องที่เจอมากับตัวเองมื่อ 30 กว่าปีก่อน ตอนนั้นดิฉันเพิ่งจะสิบกว่าขวบเท่านั้นเองค่ะ พ่อกับแม่รักมากเพราะเป็นลูกคนเดียว เราอยู่ในบ้านแถวหัวหมาก เวลาพ่อแม่ไปทำงาน ดิฉันก็จะอยู่กับคุณยายและสาวใช้ที่ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงของดิฉันด้วย
ตอนเย็นๆ พี่เลี้ยงจะไปรับดิฉันจากโรงเรียนใกล้บ้าน ขณะที่คุณยายวุ่นอยู่กับการทำมื้อค่ำ...เวลาสี่โมงเย็นไปจนถึงตะวันตกดินนี่เป็นยามที่ดิฉันมีความสุขที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่ได้ไปเล่นกับเพื่อนๆ ที่สนามเด็กเล่นในหมู่บ้าน
สนามเด็กเล่นนี้เป็นพื้นที่ขนาดสวนหย่อมเล็กๆ มีต้นไม้ ไม้ลื่น กระดานหก ชิงช้าหมุน และบาร์โค้ง...ดูสภาพแล้วก็เหมือนกับสนามเด็กเล่นทั่วๆ ไป พื้นเป็นทรายที่น่าเล่นมาก เหมือนกับชายหาดเลยละ เพราะมันสะอาดสะอ้านพอใช้
โบราณท่านห้ามว่า ไม่ให้เล่นซ่อนหากันตอนพลบค่ำ เพราะผีจะมาลักเอาตัวไปซ่อนจริงๆ
ดิฉันมีเรื่องที่เจอมากับตัวเองมื่อ 30 กว่าปีก่อน ตอนนั้นดิฉันเพิ่งจะสิบกว่าขวบเท่านั้นเองค่ะ พ่อกับแม่รักมากเพราะเป็นลูกคนเดียว เราอยู่ในบ้านแถวหัวหมาก เวลาพ่อแม่ไปทำงาน ดิฉันก็จะอยู่กับคุณยายและสาวใช้ที่ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงของดิฉันด้วย
ตอนเย็นๆ พี่เลี้ยงจะไปรับดิฉันจากโรงเรียนใกล้บ้าน ขณะที่คุณยายวุ่นอยู่กับการทำมื้อค่ำ...เวลาสี่โมงเย็นไปจนถึงตะวันตกดินนี่เป็นยามที่ดิฉันมีความสุขที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่ได้ไปเล่นกับเพื่อนๆ ที่สนามเด็กเล่นในหมู่บ้าน
สนามเด็กเล่นนี้เป็นพื้นที่ขนาดสวนหย่อมเล็กๆ มีต้นไม้ ไม้ลื่น กระดานหก ชิงช้าหมุน และบาร์โค้ง...ดูสภาพแล้วก็เหมือนกับสนามเด็กเล่นทั่วๆ ไป พื้นเป็นทรายที่น่าเล่นมาก เหมือนกับชายหาดเลยละ เพราะมันสะอาดสะอ้านพอใช้
ผี..ผู้หญิงชุดขาวไม่มีหน้า
Labels:
เรื่องผี
เรื่องที่ผมจะเล่านั้นเป็นเรื่องจริง"ที่เกิดขึ้นกับตัวเองตอนบวช และได้ไปอยู่ที่ป่าช้าแห่งนี้
เริ่มเรื่องเลยละกันคือตอนนั้นผมได้บวชอยู่ที่วัดปฏิบัติแห่งหนึ่งอยู่ที่จังหวัดนนทบุรี ซึ่งวัดนี้เป็นวัดปฏิบัติและมีสาขาต่างๆมากมายตามต่างจังหวัด สาขาส่วนมากจะเป็นที่หลบภาวนาทดสอบจิตซึ่งเป็นที่ๆคนไม่ค่อยไปอยู่กัน เช่นตามป่าลึกบ้าง ป่าช้าบ้าง และรวมถึงที่นี้ด้วย ก็คือป่าช้าที่ผมไปอยู่นี่เอง
ป่าช้านี้เป็นสถานที่ๆน่ากลัวอันดับต้นๆของบรรดาสาขาทั้งหมด พระบวชใหม่มักจะถูกพาไปทดสอบ"จิต"ที่นั้นเป็นประจำ ส่วนมากพระบวชใหม่ มักจะกลัวการมาป่าช้าที่นี่เกือบทุกองค์ เพราะคำเล่าลือจากครูบาอาจารย์ ที่ประสบพบเจอมา ตอนนั้นผมได้มาอยู่ที่ป่าช้านี้ ผมเดินทางมาทางรถไฟ มาถึงป่าช้านี้ตอนตี 5ก็ยังไม่สว่างดี ก้าวแรกที่เหยีบเข้าไปในป่าช้าคือลานธรรม ก็รู้สึกได้ทันที่ว่ามีบางอย่างจ้องมองเราอยู่ตลอดเวลา พอพระอาทิตย์ขึ้น
เริ่มเรื่องเลยละกันคือตอนนั้นผมได้บวชอยู่ที่วัดปฏิบัติแห่งหนึ่งอยู่ที่จังหวัดนนทบุรี ซึ่งวัดนี้เป็นวัดปฏิบัติและมีสาขาต่างๆมากมายตามต่างจังหวัด สาขาส่วนมากจะเป็นที่หลบภาวนาทดสอบจิตซึ่งเป็นที่ๆคนไม่ค่อยไปอยู่กัน เช่นตามป่าลึกบ้าง ป่าช้าบ้าง และรวมถึงที่นี้ด้วย ก็คือป่าช้าที่ผมไปอยู่นี่เอง
ป่าช้านี้เป็นสถานที่ๆน่ากลัวอันดับต้นๆของบรรดาสาขาทั้งหมด พระบวชใหม่มักจะถูกพาไปทดสอบ"จิต"ที่นั้นเป็นประจำ ส่วนมากพระบวชใหม่ มักจะกลัวการมาป่าช้าที่นี่เกือบทุกองค์ เพราะคำเล่าลือจากครูบาอาจารย์ ที่ประสบพบเจอมา ตอนนั้นผมได้มาอยู่ที่ป่าช้านี้ ผมเดินทางมาทางรถไฟ มาถึงป่าช้านี้ตอนตี 5ก็ยังไม่สว่างดี ก้าวแรกที่เหยีบเข้าไปในป่าช้าคือลานธรรม ก็รู้สึกได้ทันที่ว่ามีบางอย่างจ้องมองเราอยู่ตลอดเวลา พอพระอาทิตย์ขึ้น
ห้องชั้น 6
Labels:
เรื่องผี
"ปั้ม" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากลิฟต์ในหอพัก
ผมกับเพื่อนๆ ยอมรับอย่างไม่อายว่า..เรากลัวผีครับ! ถึงแม้จะชอบอ่านเรื่องผี ดูหนังผี และฟังวิทยุรายการผีของพี่ป๋อง ตั้งแต่อยู่ที่บางปะกง ฉะเชิงเทรา จากเด็กมาจนถึงวัยรุ่นผมก็กลัวผีมาก เพราะมันเป็นอะไรที่ลึกลับและน่าตื่นเต้นมากๆ เลย
ขนาดมาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย่านรังสิต เช่าหอพักอยู่กับเพื่อนชื่อเซ้ง เด็กแปดริ้วเหมือนกัน เรื่องความสนิทสนมหายห่วง นิสัยใจคอก็คล้ายคลึงกัน โดยเฉพาะเรื่องกลัวผีนี่เจ้าเซ้งดูเหมือนจะแซงหน้าผมด้วยซ้ำ
เขาว่าคนกลัวผีมักจะกลัวตั้งแต่เด็กไปจนแก่เลยละคุณ!
บอกเลยก็ได้ครับ...เราเพิ่งจะมาโดนผีหลอกตอนที่มาเช่าหอพักอยู่ที่รังสิตนี่เอง!
ผมกับเพื่อนๆ ยอมรับอย่างไม่อายว่า..เรากลัวผีครับ! ถึงแม้จะชอบอ่านเรื่องผี ดูหนังผี และฟังวิทยุรายการผีของพี่ป๋อง ตั้งแต่อยู่ที่บางปะกง ฉะเชิงเทรา จากเด็กมาจนถึงวัยรุ่นผมก็กลัวผีมาก เพราะมันเป็นอะไรที่ลึกลับและน่าตื่นเต้นมากๆ เลย
ขนาดมาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย่านรังสิต เช่าหอพักอยู่กับเพื่อนชื่อเซ้ง เด็กแปดริ้วเหมือนกัน เรื่องความสนิทสนมหายห่วง นิสัยใจคอก็คล้ายคลึงกัน โดยเฉพาะเรื่องกลัวผีนี่เจ้าเซ้งดูเหมือนจะแซงหน้าผมด้วยซ้ำ
เขาว่าคนกลัวผีมักจะกลัวตั้งแต่เด็กไปจนแก่เลยละคุณ!
บอกเลยก็ได้ครับ...เราเพิ่งจะมาโดนผีหลอกตอนที่มาเช่าหอพักอยู่ที่รังสิตนี่เอง!
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
เรื่องผี ที่ได้รับความนิยม
-
"ศิษย์อาจารย์ใหญ่" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากวิญญาณผู้ห่วงใย ดิฉันมีอาชีพรับราชการ เป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคตะ...
-
"หมวยเล็ก" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกมีคนไปเผาต้นโพธิ์ในซอย เมื่อปีกลายนี้ครอบครัวหนูย้ายจากเจริญพาสน์ไปอยู่บางยี่เรือ เพราะใกล้ที่ท...
-
เมื่อปี พ.ศ.2549 ช่วงเดือนสิงหาคม ผมได้ไปเที่ยวจังหวัดประจวบฯ ที่อ่าวมะนาว โดยไปกับเพื่อนๆ รวมผมด้วยเป็น 4 คน เป็นผู้ชาย 2 คน ผู้หญิง 2 คน...