ป้าต้อเป็นคนดุมาก พอๆ กับความเจ้าระเบียบและความซื่อตรง จงรักภักดี...แกเป็นข้าเก่าเต่าเลี้ยงของคุณแม่ดิฉันเอง อยู่กันมาตั้งแต่คุณแม่อายุสิบกว่าขวบจนตอนนี้คุณแม่แปดสิบแล้วค่ะ ส่วนป้าต้อก็แปดสิบห้า ทำงานรับใช้ไม่ไหว แต่เรานับถือแกเป็นญาติคนหนึ่งเลยทีเดียว
แล้วในที่สุด แกก็มาตายจากไปเมื่อเดือนก่อนนี่เอง!
ห้องป้าต้ออยู่ชั้นล่าง ข้างบันไดของตึกใหญ่บ้านเรา ไม่ได้อยู่ในเรือนคนใช้เหมือนคนรับใช้อื่นๆ ที่คุณแม่รับมารุ่นแรกๆ
คนรับใช้สมัยนี้น่าปวดหัวมากค่ะ ถ้าเป็นคนไทยก็มักจะชวนกันเปลี่ยนงานบ่อยๆ หรือไม่ก็ไปทำงานโรงงานเลย เหลือแต่พวกที่มาทำงานในกรุงเทพฯ เพื่อรอเกี่ยวข้าวดำนา เวลาขอลากลับบ้านแต่ละทีก็เป็นเดือนสองเดือน แถมยังขอหยุดทุกเทศกาลงานประเพณีอีกด้วย
เผลอๆ จะออกจากบ้านเราก็บอกซะกะทันหัน หรือไม่ก็ไปเลย ไม่บอกไม่กล่าว เรื่องน้ำใจ หรือความผูกพันกับเรานั้นไม่ต้องพูดถึง ไม่เหมือนคนสมัยเมื่อ 30-40 ปีที่แล้วเลย คนรุ่นนั้นส่วนใหญ่ไว้ใจได้ ทำงานดีมากด้วย ยิ่งเรากับป้าต้อน่ะรักกันมากเชียวค่ะ
นับว่าป้าต้ออยู่ในบ้านเรามาครบสามรุ่น คือคุณแม่ ตัวดิฉันและลูกๆของดิฉันซึ่งตอนนี้อยู่มหาวิทยาลัยกันแล้ว
แม้ว่าจะแก่มาก แต่ป้าต้อจะคอยดูแลคนรับใช้รุ่นใหม่ให้เป็นระเบียบ ซึ่งมีทั้งไทย ลาว และพม่า ทุกคนกลัวป้าต้อมากเพราะแกดุและเด็ดขาดจริงๆ แกเข้มงวดมาก ถ้าใครทำผิดแกจะดุด่าจนคนนั้นหงอไปเลย และถ้าจับได้ว่าไม่ซื่อแกจะไล่เลียงซะจนคนนั้นจนมุมทุกราย
อย่างเช่นนายชอบ คนรถของดิฉันมาขอเงินไปห้าร้อยเพื่อเติมน้ำมัน พอลับหลังดิฉันก็ไปขอจากคุณแม่อีกห้าร้อย โดยคุณแม่ไม่ทราบว่าดิฉันให้ไปแล้ว มาทราบเอาหลังจากนั้นวันเดียว เพราะดิฉันบอกคุณแม่ว่าถ้าใช้นายชอบขับรถไปธุระละก็ไม่ต้องเติมน้ำมันเพราะดิฉันให้เงินไปเติมแล้ว
พอป้าต้อได้ยินเท่านั้นเอง แกออกคำสั่งให้คนใช้สาวๆ ไปตามนายชอบมาแล้วแกก็ว่าความมันเดี๋ยวนั้น นายชอบหน้าซีดแก้ตัวว่าลืมไป เผลอไป แล้วหยิบเงินคืนคุณแม่ห้าร้อยบาท
ดิฉันทั้งสงสารทั้งสะใจซะไม่มี!
ฝ่ายนายชอบแทนที่จะโกรธเคืองป้าต้อ เขากลับนับถือและกลัวเกรงกว่าแต่ก่อนเยอะเลย สังเกตได้จากการพินอบพิเทา ไม่พูดยั่วพูดหยอกไม่มีสัมมาคารวะอย่างที่เคยทำ...ไปไหนกลับมาก็ซื้อขนมฝากป้าต้อเป็นประจำ
ตอนป้าต้อไม่สบายดิฉันก็คอยดูแล แกลุกไม่ไหวค่ะ อยู่ๆ ก็เพลีย เวียนศีรษะ เป็นไข้สูง หนาวสั่น ดิฉันพาขึ้นรถไปหาหมอ นายชอบขับไป...ปรากฏว่าแกเป็นกรวยไตอักเสบ รักษาอยู่เป็นนานจึงทุเลา แต่ไม่ทันไรก็เป็นไข้หวัดและปอดบวม
ความอ่อนแอบวกกับอายุมากขนาดนี้ ป้าต้อจึงต้องจากไป!
ป้าต้อไม่มีญาติพี่น้อง หรือถึงจะมีก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย แกมีแต่เราเท่านั้น...ตอนที่ตายแกมีเงินเก็บซ่อนไว้เกือบสองแสนบาท ดูซิคะ! ซุกไว้ในที่นอนอย่างดี แกบอกคุณแม่ตอนเป็นไข้ครั้งหลังนี่แหละ ว่าเงินนี้คือเงินที่เราให้แกทั้งที่แกไม่ได้ทำอะไร ดังนั้น จึงยกให้คุณแม่ เราก็เอาเงินนี้จัดการงานศพและทำบุญ ส่วนที่เหลือก็เก็บไว้บัญชีหนึ่ง เผื่อทำบุญครบรอบวันตายให้แกอีก
ระหว่างที่เราไปฟังสวดที่วัดกันอยู่ทางนี้ คนใช้สาวสวยสองคนที่เฝ้าบ้านให้เราก็เข้าไปในห้องป้าต้อ...
ห้องของป้าจัดไว้เรียบร้อยราวกับฉากละครทีวี ตู้เสื้อผ้ารุ่นเก่ายังอยู่ในสภาพดีเยี่ยม เสื้อลูกไม้ และผ้าถุงสวยๆ พับเรยงเป็นตั้ง นอกจากนั้นก็ไม่มีสมบัติอะไรมากนัก...ป้าต้อเป็นคนประหยัด ไม่บ้าสมบัติ
เด็กสาวใช้ทั้งคู่คือดาวกับมน มายอมรับหลังจากนั้นว่า กลัวผีป้าต้อ แต่อยากค้นหาของหาสมบัติ เพราะได้ยินว่าป้าต้อซุกเงินไว้ในที่นอนตั้งสองแสนบาท
การค้นหาขุมทรัพย์ในห้องป้าต้อท่าทางจะสนุกมาก เจ้าหล่อนรื้อซะกระจุย ทั้งในตู้เสื้อผ้า ในลิ้นชัก แต่ไม่เจออะไรนอกจากของเล็กๆ น้อยๆ เช่น หวีสับที่ใช้เสียบผมมวย ที่ติดเสื้อเพชรปลอม สร้อยคอที่คุณแม่กับคุณยายให้ป้าต้อเป็นสร้อยทองแขวนพระเครื่องเลี่ยมทอง ป้าต้อเก็บบูชาไว้หัวเตียง สองสาวก็หยิบไปด้วย เพราะคิดว่าไหนๆ เจ้าของก็ตายแล้ว...ถือเป็นมรดกที่ป้าต้อให้แล้วกัน
ทว่า มรดกกองนี้เจ้าของยังไม่ได้เอ่ยปากอนุญาต ฉะนั้นแกจึงตามมาทวง!
หลังจากรื้อค้นของจนพอใจ ได้เครื่องประดับและสร้อยทองของมีค่าไปแล้ว ดาวก็เข้าอาบน้ำ ส่วนมนกำลังชื่นชมสมบัติจนลืมกลัวผีอยู่ในนั้น พลันก็มีเสียงเคาะประตู มนคิดว่าเป็นดาวก็เลยตะโกนว่า...ประตูก็เปิดอยู่ มาเคาะทำไม จะแกล้งกันเหรอ?
ทันใด ประตูก็เปิดกว้างช้าๆ ป้าต้อยืนหน้าขาวอยู่ในแสงไฟ เห็นชัดๆ
ส่วนดาวนั้นกำลังอาบน้ำอยู่ดีๆ มีมือยาวๆ ของป้าต้อลอดช่องลมมาเขกหัวดังโป๊ก ดาวเข่าอ่อน นั่งพับอยู่ข้างโอ่งน้ำตั้งแต่เห็นมือนั้นถนัดตา!
เมื่อเรากลับจากงานศพ ก็พบทั้งคู่ในสภาพดูไม่ได้เลยค่ะ...ดาวมีผ้านุ่งเปียกๆ กระโจมอกผืนเดียว ส่วนมนอยู่ในชุดเดิมแต่ผมเผ้ากระเซิง ทั้งคู่ตัวสั่น ร้องไห้ ดิฉันต้องพาทั้งคู่จุดธูปขอขมา เอาของไปคืน
ต้องเล่าถึงนายชอบสักหน่อย เขาถูกลอตเตอรี่เป็นรางวัลที่กลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดี...ป้าต้อของดิฉันดุดีมั้ยล่ะคะ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น