"ปานใจ" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อปีศาจเจ้าสิงศาลพระภูมิ
ดิฉันเคยฟังพวกผู้เฒ่าแก่เล่าเรื่องผี คุยเรื่องภูตผีปีศาจมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วค่ะ ไม่ว่าเด็กคนไหนก็ต้องกลัวผีคล้ายๆ กันทั้งนั้น ขนาดไม่กล้านั่งตรงช่องกระดานก็แล้วกัน จะมองลงไปยังไม่กล้ามอง..กลัวจะเห็นผีน่ะซีคะ
เรื่องถูกผีหลอกต่างๆ นั้นคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่ผีหลอกทำไม? เพื่ออะไร? นี่ซิคะที่เป็นปัญหาข้องใจมาตลอด
ส่วนมากมักจะบอกว่าผีมาขอส่วนบุญต่างหาก แต่คนที่โดนผีหลอกไม่มีใครคิดถึงเรื่องนั้นหรอกค่ะ มีแต่จะหวาดกลัวจนขนหัวลุกไปตามๆ กัน บางคนกลัวจนแทบหัวใจวายก็มี! บ้างก็เชื่อว่าถ้าเรารู้จัก หรือเป็นเพื่อนเป็นญาติ ผีที่มาปรากฏให้เห็นเพราะคิดถึง จิตผูกพันกันอยู่ จึงต้องการมาเยี่ยมเยียน
บ้างก็บอกว่ามาส่งข่าว หรือบอกให้ญาติมิตรรับรู้ว่าตนเสียชีวิตไปแล้ว!
นอกนั้นก็เป็นผีที่ถูกฆ่า ติดตามมาล้างแค้นคนที่ฆ่าตน โดยเฉพาะเมื่อถึงความตายด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส โกรธแค้นเต็มที่ จะทำให้วิญญาณเฮี้ยนจัด...ติดตามอาฆาตไม่ลดละ จนกว่าจะแก้แค้นได้สำเร็จ!
เรื่องนี้ก็น่าคิดนะคะ เพราะเคยได้ยินข่าวบ่อยๆ ว่าฆาตกรที่หลบหนีไปได้แต่ต้องประสบกับความตายโดยไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด
เมื่อเร็วๆ นี้ ก็เห็นข่าวในทีวี มีฆาตกรหนุ่มสารภาพกับตำรวจถึงโรงพักว่าตนเป็นคนฆ่าภิกษุชรารูปหนึ่งเพื่อชิงทรัพย์ แม้ว่าจะหนีไปได้อย่างลอยนวล เนื่องจากไม่มีใครรู้ว่าตนเป็นตัวการ แต่แล้วก็ทนกลัดกลุ้มไม่ไหวจนต้องมาขอสารภาพผิด
ตอนแรก ตำรวจนึกว่าเป็นคนสติไม่สมประกอบ แต่เมื่อสอบสวนไม่นานก็มีหลักฐานชี้ชัดว่าคนมาสารภาพเป็นฆาตกรโหดจริงๆ สาเหตุสำคัญก็คือ ภิกษุชราผู้โดนทำร้ายจนถึงแก่มรณภาพไปแล้วนั้น ได้มาปรากฏกายให้เห็น ติดตามทวงหนี้ชีวิตไม่ลดละ...จนฆาตกรแทบสติแตกตายนั่นเอง
สำหรับผีหลอกอีกกรณีหนึ่งก็คือ เป็นวิญญาณชั่วร้ายกาลีที่สุด!
ภูตผีปีศาจทั้งหลายก็เหมือนผู้คนทั่วไป คือมีทั้งดีและชั่วปะปนกัน
สัมภเวสี-ผีเร่ร่อน หรือวิญญาณแสวงแดนเกิดทั้งปวงนั้น นอกจากจะหิวโหย ร้องขอส่วนบุญจากญาติมิตรบ้าง จากผู้อื่นบ้าง บางครั้งยังถือโอกาสสวมรอยแทนผู้อื่นอย่างหน้าตาเฉย...ยกตัวอย่างง่ายๆ คือพระภูมิเจ้าที่นั่นแหละค่ะ!
เมื่อมีการตั้งศาลพระภูมิประจำบ้านหรือบริษัทห้างร้านก็ตาม จะมีผู้รู้มาทำพิธีตั้งศาล เซ่นสรวงด้วยเครื่องบัตรพลี เพื่อให้วิญญาณชั้นสูง เช่น เจ้าที่เจ้าทาง เทพอารักษ์มาสิงสู่ แต่บังเอิญมีวิญญาณร้ายล่องลอยผ่านมาพอดี ถือโอกาสสวมรอยเข้าไปกินเครื่องเซ่นจนอิ่มหนำสำราญ แล้วยึดเอาศาลนั้นที่อยู่อย่างหน้าตาเฉย
วิญญาณชั้นดีหมดโอกาสเพราะมาถึงต่อเมื่อสายเกินไปเสียแล้ว
เมื่อภูตพเนจรเข้าสิงสู่ศาลแล้ว ในระยะแรกก็ไม่มีอะไร เนื่องจากมีที่อยู่ที่กินแสนผาสุก มีคำนำเครื่องเซ่นมาให้กินทุกวัน ไม่ต้องร่อนเร่หากินตามแบบ "ผีไม่มีศาล" เหมือนครั้งก่อน
แต่คนชั่วหรือวิญญาณร้ายมีอุปนิสัยคล้ายๆ กัน คือชอบกลั่นแกล้ง รังแกให้ผู้อื่นเดือดร้อน แม้ว่าผู้นั้นจะมีบุญคุณ ให้ที่อยู่ที่กินก็ไม่ละเว้น
ท่านผู้ใหญ่ที่เล่าเรื่องนี้ ให้ข้อสังเกตว่า ถ้าบ้านเรือนใดมีศาลพระภูมิเจ้าที่กระทำพิธีเซ่นสรวงอย่างถูกต้อง ถ้าผู้คนในบ้านเรือนนั้นๆ มีแต่ความสุขความเจริญ ก็แสดงว่ามีวิญญาณระดับดีมาสิงสู่ คอยคุ้มครอง ปกป้องดูแลทั้งบ้านช่องและผู้คนให้อยู่เย็นเป็นสุข ส่วนจะมากน้อยก็ถือว่าตามอัตภาพ
ตรงกันข้าม ถ้าบ้านเรือนใดตั้งศาลพระภูมิแล้ว มิช้ามินานก็เกิดความเดือดร้อนวุ่นวาย มีปัญหาต่างๆ นานาน่าปวดหัวเกิดขึ้นไม่หย่อน ขนาดถึงกับคนในบ้านบาดเจ็บล้มตายก็มี..ขอให้ตั้งข้อสังเกตที่ศาลพระภูมิก่อนอื่น!
แม้ว่าโชคเคราะห์ย่อมเกิดกับมนุษย์โดยกะทันหัน ไม่มีใครบอกได้ว่าเมื่อใดจะมีโชคดี-เคราะห์ร้ายอุบัติขึ้นก็ตาม แต่ถ้าเกิดขึ้นอย่างร้ายแรงและติดๆ กันแล้วก็ให้สันนิษฐานว่าอาจจะเนื่องมาจากศาลพระภูมิก็ได้...คือโดนวิญญาณร้ายที่สิงสู่อยู่เนรคุณ หรือไม่ก็เกเรเกตุงตามนิสัยเดิมน่ะซิคะ
เมื่อแรกดิฉันก็ยอมรับว่าเชื่อครึ่ง- ไม่เชื่อครึ่ง จนกระทั่งได้ประสบกับเรื่องขนหัวลุกด้วยตัวเองที่ชุมชนแห่งหนึ่งแถวสะพานควายเมื่อประมาณสิบปีมาแล้ว
บ้านเรือนละแวกนั้นค่อนข้างแออัดยัดเยียด ผู้คนส่วนใหญ่มีอาชีพค้าขายทั้งในตลาดบ้าง หาบเร่แผงลอยบ้าง บ้างก็เป็นช่างไม้ช่างปูน ไปถึงเอาแรงงานเข้าแลก ส่วนหนึ่งเป็นพวกพนักงานบริษัทและรัฐวิสาหกิจ
มีครอบครัวใหม่มาเช่าบ้านอยู่ชื่อ ชื่อพี่สันต์กับพี่เพ็ญ มีลูกชายหญิงสองคนกำลังเข้าวัยรุ่นทั้งคู่...เรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นตั้งแต่เขาตั้งศาลพระภูมิแล้วค่ะ
ไม่ใช่ว่าศาลเก่าไม่มีนะคะ แต่ผุพังจนล้มไปนานแล้ว คนเช่ารายก่อนๆ ก็ไม่ได้สนใจหรอก แต่รายนี้ไปซื้อศาลสวยๆ คล้ายโบสถ์จำลองจากสวนจตุจักรมาพร้อมกับคนทำพิธีตั้งศาล เขามีหัวหมู เหล้า มะพร้าวอ่อน ขนมนมเนยกับดอกไม้สวยๆ จุดธูปเทียนเซ่นไหว้ มีเด็กๆ มามุงดูหลายคน
จู่ๆ ฟ้าก็มืดครึ้ม ลมพัดอู้ๆ ฟังเหมือนเสียงใครกำลังหัวเราะอย่างเบิกบานใจ จนหลายๆ คนขนลุกขนพองไปตามๆ กัน!
หลังจากนั้นไม่นาน ครอบครัวนี้ก็มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันตลอด ลูกชายติดยา (แถวนั้นมีมากด้วย) ลูกสาวกลายเป็นเด็กใจแตก ลงท้ายด้วยการโดนข่มขืนฆ่า พ่อหันเข้าหาเหล้าจนถูกไล่ออกจากงาน แม่ก็บ่นบ้านัยน์ตาขุ่นขวางเหมือนคนวิกลจริต
วันสุดท้าย เกิดไฟไหม้บ้านในตอนดึก เพลิงนรกลุกลามจนบ้านช่องแถวนั้นวอดวายไปอีกราวยี่สิบหลัง บ้านต้นเพลิงตายหมดค่ะ...ตอนที่ขนของหนีไฟอลหม่านเราได้ยินเสียงหัวเราะเย้ยหยันมาเข้าหู...ดังมาจากศาลพระภูมิที่มีไฟลุกท่วมน่ะซีคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น