คาเฟ่สยองขวัญ

"มดตะนอย" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกในคาเฟ่

สมัยหนุ่มๆ ผมได้ชื่อว่าเป็นนักเที่ยวตัวยงคนหนึ่ง ไม่ว่าไนต์คลับหรือคาเฟ่แห่งไหนเป็นลุยมาเกือบทั่วกรุงเทพฯ โดยเฉพาะย่านฝั่งธนบุรี...แถวปิ่นเกล้า บางพลัด ไปยันบางอ้อนี่ถือว่าเป็นถิ่นของผมเชียวละ

คาเฟ่เป็นแหล่งโปรดของผมกับเพื่อนๆ มากที่สุด!

ไม่ว่าระดับใหญ่ๆ แถวบางพระ หรือระดับรองๆ ลงมาแถวปิ่นเกล้า แต่มีคาเฟ่มากมายหลายสิบแห่ง มีนักร้องสวยๆ นิสัยดี คือว่าก็นอน...สอนก็ง่ายน่ะครับ แฮ่ะๆ แถมมีโชว์เจ๋งๆ ทุกคืนอีกต่างหาก นักเที่ยวแห่ไปอุดหนุนกันแน่นตึม เพราะติดนักร้องน้องรักจนแทบจะฆ่าแกงกันก็มี

ส่วนมากติดนักร้องสวยๆ ส่วนน้อยติดเด็กเสิร์ฟสาววัยรุ่น ตาใส ท่าทางอ่อนโลก เชื่อคนง่าย เพิ่งจะมาทำงานได้ไม่นาน ใครทิปดี พูดเก่ง ชวนเธอพูดคุยโดยไม่แยแสนักร้อง..ไปเที่ยวซัก 2-3 ครั้งอาจจะชวนออกมากินข้าวต้มตอนคาเฟ่เลิกก็เป็นได้

นักเที่ยวที่คิดว่าตัวเองรุ่นเก๋า จะไม่ยอมจีบเด็กเสิร์ฟ อ้างว่าเสียศักดิ์ศรี...ต้องจีบนักร้องให้ได้ถึงจะเจ๋งที่สุด!

เรื่องนี้น่าเห็นใจนะครับ อกเขาอกเรา! เพราะที่หน้าคาเฟ่จะติดรูปนักร้องสวยๆ เอาไว้เรียกแขก ใครสนใจอยากเห็นตัวจริงว่าจะสวยใส บาดตาบาดใจเหมือนในรูปหรือเปล่าก็ต้องแวะเข้าไปดูให้รู้แจ้งเห็นจริง



สั่งเหล้าสั่งเบียร์และกับแกล้มมาดื่มกิน นักเที่ยวแบบบินเดี่ยวมีน้อย มักจะ 2-3 คนขึ้นไปทั้งนั้น คอยจ้องมองนักร้องที่หมุนเวียนเปลี่ยนกันมาขึ้นเวทีคนละเพลง สองเพลง สลับด้วยเมดเล่ย์...แล้วแต่ว่าคาเฟ่นั้นๆ จะมีนักร้องมากน้อยแค่ไหน

ส่วนมากน่ะไม่ค่อยผิดหวังหรอกครับ นักร้องในรูปว่าสวยบาดตาแล้ว แต่ตัวจริงยิ่งสวยบาดใจมากกว่าตั้งพะเรอ!

ไหนจะการแต่งหน้าทาปากฉูดฉาด ไหนจะการแต่งตัวชุดนักร้องแบบสั้นๆ โชว์เนินอกกับขาอ่อนขาวอล่างในแสงไฟ แถมหมุนตัวตามจังหวะเพลงจนกระโปรงปลิวเปิดไปถึงไหนๆ เล่นเอาหัวใจคนดูกระเจิดกระเจิงไปตามๆ กัน

หลายๆ ครั้งก็ติดอกติดใจนักร้องคนอื่น เพราะลีลาสะบัดช่ออย่างว่าจนลืมนักร้องที่ตั้งใจมายลโฉมก็มี!

อยากคุยด้วยก็ให้เด็กเสิร์ฟเอามาลัยน้ำใจไปติดตามระเบียบ สมัยนั้นพวงละ 20 บาท แบ่งครึ่งกับเจ้าของร้าน พวกมืออาชีพจะติดครั้งละ 4-5 พวง หรือไม่ก็ติดพวงเดียวแต่มีใบละร้อย-ห้าร้อยติดไปด้วยก็ตามใจ

พอลงจากเวที นักร้องสาวก็ลงมาขอบคุณ นั่งโต๊ะด้วย แนะนำอาหารดีๆ แพงๆ แถมเด็กเสิร์ฟยกดริ๊งก์มาให้นักร้องจิบ...ดริ๊งก์ละ 30 บาทครับ

คนไหนสะสวย เสน่ห์แรง อ้อนแขกเก่ง นักเที่ยวก็จะมารุมจีบ แข่งกันติดมาลัยน้ำใจจนเห็นแบงก์สีแดงสีม่วงแทบล้นอก พอลงจากเวทีก็ต้องแวะขอบคุณโต๊ะนั้นโต๊ะนี้...ก่อนจะปักหลักกับโต๊ะที่ติด เงินมากที่สุด

นักร้องสวยๆ อ้อนแขกเก่งๆ บางคนได้คืนละหลายพัน คืนวันศุกร์วันเสาร์แทบนับเงินไม่ไหว...มีเคล็ดลับอยู่ที่อย่าใจอ่อนไปกับ แขกง่ายๆ นักเที่ยวเห็นว่ายิ่งยากยิ่งรุมตื๊อ แข่งกันทุ่มเงิน ใครกระเป๋าไม่หนักพอก็ต้องถอยออกไป บางครั้งแย่งจีบนักร้องจนตีกันกระเจิงก็มี

ผมกับเพื่อนๆ เที่ยวอยู่หลายปีจนชินไปแล้ว ยกเว้นพวกรุ่นน้องที่เพิ่งจะริเที่ยวคาเฟ่...ไม่ช้าก็ติดนักร้องจนแทบแงะไม่ ออกไปตามๆ กัน!

มีคาเฟ่เล็กๆ แถวปิ่นเกล้าที่เราแวะไปเยือนบ่อยหน จนรู้จักคุ้นเคยกับเจ้าของชื่อเฮียเส่ย นักร้องกับพนักงานเก่าๆ ก็คุ้นหน้ากันหมด ไม่รู้จะไปไหนก็แวะที่นั่น เว้นอย่างมากไม่เกินหนึ่งอาทิตย์

...วันนั้นเราเพิ่งพาเพื่อนจากต่างจังหวัดไปเที่ยว นายอ๋ามาจากพิษณุโลก ไม่ได้ตื่นเต้นกับคาเฟ่นักเพราะบ้านเขาก็มีมากพอดู แต่กลับมาชอบอกชอบใจนักร้องที่คาเฟ่เฮียเส่ยจนเหลือเชื่อ เรียกใครมาคุยด้วยก็ตื่นเต้น สนใจจนออกนอกหน้า

คืนวันศุกร์ต้นเดือน ราวสามทุ่มเศษแขกก็เข้ามาแทบเต็มร้าน แต่นักร้องที่นั่งโต๊ะเราตรงมุมร้านชอบอ้อยอิ่งอยู่ด้วย เพราะเพื่อนผมคุยสนุกถูกใจน้องหนู

เฮียเส่ยเข้ามาคุยด้วยสักพักก็ขอตัวไปรับแขก นายอ๋าชมนักร้องไม่ขาดปาก คนนั้นก็สวย คนโน้นก็เซ็กซี่ คนนี้ก็น่ารัก ขึ้นเวทีเมื่อไหร่เป็นแจกมาลัยติดแบงก์เมื่อนั้น...ชอบดูนักร้องสาวที่โดด เด่นอยู่ในแสงไฟมากกว่านักร้องที่นั่งโต๊ะด้วย

ตอนนั้นเพลงสาวรำวงกำลังฮิต พอๆ กับเพลงสาวนาสั่งแฟนของพุ่มพวง ดวงจันทร์ แขกที่เริ่มเมาร้องตามครึกครื้น สลับกับให้เด็กวิ่งไปติดมาลัยน้ำใจ นายอ๋าเอามั่งสั่งให้เด็กเสิร์ฟไปติดมาลัย 10 พวงทันที

"คนชุดแดงผมยาวนะ...อย่าลืมให้ลงมาคุยกันล่ะ!"

พวกเราไม่สนใจ พูดจาหยอกเย้ากับนักร้องที่นั่งเบียดเสียด หัวร่อกระซิก...จนได้ยินเสียงนายอ๋าดังขึ้นกว่าเดิมว่า...คนสูงๆ ที่มีปานตรงอกนั่นไง!

ผมหันไปมอง...เด็กเสิร์ฟหิ้วมาลัยกลับมายืนงงๆ พอดีเพลงจบ นายอ๋าต่อว่าเด็กที่ไม่ติดมาลัยให้นักร้อง แต่เด็กเสิร์ฟผู้หญิงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ยืนยันว่าบนเวทีไม่มีนักร้องชุดแดงผมยาวแถมมีปานตรงหน้าอกเลยแม้แต่คนเดียว

"พี่เก๋ที่มีปานน่ะตายไปหลายวันแล้วค่ะ! แกซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไปกับแฟนตอนดึก...ตายคาที่ทั้งคู่เลย"

นายอ๋าสะบัดหน้าหนี ผมชักเอะใจเพราะไม่รู้ข่าวนี้มาก่อน นักร้องที่นั่งกับเราก็ยืนยันว่าเรื่องจริง...ต้องให้คนตามเฮียเส่ยมาถามให้ รู้แน่ คราวนี้ไม่ต้องสงสัยอะไรอีกแล้ว เพราะเฮียแกยืนยันว่ามีแขกเจอแบบนายอ๋ามา 3-4 ราย ไม่รู้จะทำยังไงดี?

เรามองหน้ากันลอกแลก นายอ๋าทำท่าเหมือนจะเป็นลม...ต้องย้ายไปเข้าคาเฟ่ใหญ่ๆ ผมสงสัยว่าเก๋ตายแล้วยังมาร้องเพลงได้อีกหรือ? แต่น่ารักอย่างตรงที่ไม่มาให้คนรู้ข่าวได้พบเห็น ไม่งั้นมีหวังเผ่นกันคาเฟ่กระเจิงแน่ๆ เลยครับ

ขนหัวลุก
โดย "ใบหนาด"